دنیا اینجاست میان دست های من،
گاه از میان انگشتانم قطره قطره می چکد .
هیچ وقت چیزی از آن به خانه نمی رسد.

همیشه باید هرچقدر که میتوانی همینجا سر بکشی .

شاید راهش را گم کرده ام .
راه خانه یا یک سطل آب ؟..هه ،
آنطور به من نگاه نکن خودم هم نمی دانم .
شاید خانه ام را جای بدی بنا کرده ام .
شاید هم باید دستهایم را سفت تر بگیرم ،
و چند جرعه خانه برای این رودخانه بیاورم .